به نام خدا

در مارس 1993 , ستاره شناسان یوگن شومیکر , کارولین شومیکر و دیوید لوی سنگی را نزدیک به مشتری کشف کردند . سنگی که بعد ها شومیکر - لوی  9 نام گرفت , احتمالآ یک بار به دور خورشید چرخیده و سپس توسط گرانش سیاره مشتری به سمت این سیاره کشیده شده است . زمانی که این سنگ کشف شد , خرد و 21 تکه شده بود . احتمالآ تکه تکه شدن آن به هنگام نزدیک شدن به مشتری رخ داده است .

محاسبات انجام شده بر اساس مکان و شتاب سنگ نشان داد که در ژوئیه 1994 این تکه ها با مشتری برخورد خواهند کرد . دانشمندان امیدوار بودند که با مشاهده این برخورد نکات جدید زیادی درمورد برخورد سنگها آسمانی با سیارات به دست آورند .

همه ستاره شناسان تلسکوپ های خود را در تاریخ مشخص شده به سمت این سیاره نشانه رفتند . حتی تلسکوب بزرگ و قدرتمند هابل که در بالای جو زمین قرار دارد هم به سمت این سیاره نشانه رفت . همگی منتظر رصد صحنه برخورد بودند . تکه سنگ ها در منطقه ای که در پشت به زمین و تلسکوپ هابل بود به سیاره برخورد کردند . البته با گذشت کمتر از نیم ساعت , به دلیل گردش وضعی سریع مشتری , محل اصابت برای همه قابل رصد شد . دانشمندان قطر بزرگترین تکه سنگ را بین 0/5 تا 4 کیلومتر تخمین زدند . این برخورد به طور مستقیم از روی گالیئو که 240 میلیون کیلومتر با مشتری فاصله داشت , قابل روئیت بود . اما ایرادی به بخش های خاصی از این سفینه وارد آمد توانایی آن در ضبط و ارسال اطلاعات را به شدت کاهش داد .

این برخورد احتمالآ به دلیل فشار زیاد , حرارت و پخش شدن سریع گازهای اتمسفر , منجر به وقوع انفجار های بزرگی شد . این انفجار این انفجار ها ذرات غبار را در منطقه ای وسیع , بزرگتر از قطر زمین  , پراکنده ساختند . این مواد به تدریج در منطقه ای تیره و کدر از مواد پخش شدند و و برای ماه ها در بالای اتمسفر مشتری باقی ماندند . اگر چنین برخوردی با زمین ایجاد میشد غباری را ایجاد مینمود که میتوانست زمین را سرد و برای مدت ها تاریک کند . به یان صورت نسل بیشتر گونه های زیستی در زمین از  جمله انسان ها و حیوانات منقرض میشد .

ارسالی توسط => سینا